Marie-Louise van Kleef

’t Lutters Kwartier;
geniet’n veurdat de tied oe hef nöm’n

Als je voor het pand van ’t Lutters Kwartier staat, adem je de historie in. De oorsprong ervan gaat terug naar het jaar 1870 waarvan de originele gevelsteen de voorgevel nog siert. Wat ooit een antiekwinkel en kruidenierszaak is geweest, is sinds 1997 een horecagelegenheid vernoemd naar het kwartiertje wat Luttenaren later kwamen in vele vergaderingen en bijeenkomsten.

Precies 25 jaar later, op 9 juli 2022, heeft Liesbeth Segerink de sleutel van haar bedrijf overgedragen aan haar nichtje, Marie-Louise van Kleef. Als nieuwe eigenaresse runt ze tegenwoordig samen met haar gezin, het mooie eetcafé midden in het prachtige dorp de Lutte.

Van vrouw op vrouw

“Deze plek is toch fantastisch?”, vertelt Marie-Louise trots, “Vroeger hielp ik mijn tante al weleens op zondag. Ik merkte dat gastvrouw zijn mij heel goed beviel en ze vroeg me vaak om bij te springen. Na Corona bleek het lastig om alles weer op te starten, dus wilde Liesbeth de zaak graag van de hand doen. Het liefst in de familie en het liefst een vrouw. Met de mooie gedachte om ’t Lutters Kwartier traditioneel van vrouw op vrouw door te geven. Of ik dat niet zag zitten… Daar moest ik wel even over nadenken, haha!”

“Het leek net een groot ‘Ik vertrek’-avontuur. Totaal geen ervaring, maar we spraken in elk geval de taal! Als gezin zijn we er helemaal blanco ingestapt met het idee: ‘Je kan beter spijt hebben van de dingen die je gedaan hebt, dan spijt hebben van de dingen die je niet hebt gedaan’. We spraken af om het 1 jaar aan te kijken, want dan zouden we het wel weten. Nu 2 jaar verder weet ik misschien maar 10% van wat je zou kunnen weten, maar ik doe het elke dag met zo veel plezier! Elke dag is anders en ik geniet ervan om het iedereen naar de zin te maken. Ik ga echt met een trots gevoel naar het werk.”

De Lutte; daar fiets je voor om

Ooit is Liesbeth ’t Lutters Kwartier als dorpscafé begonnen en dat zal het alleszins zo blijven. Hoewel Marie-Louise de grens wel iets wil verleggen: “We zijn een volwaardig eetcafé in wording; voor een goede prijs, lekker eten waar je voor om wil fietsen. Er wordt vaak snel gedacht aan de steden rondom, maar je stapt hier zo heerlijk snel de natuur in en wanneer je ons historische pand binnenstapt, voel je je als het ware thuis. Ook buiten steeds meer dankzij de nieuwe sfeervolle, overdekte serre.”

De grenzen verleggen

“Grenzen verleggen deed ook Henriette Koeleman van Postma Financieel Advies voor ons. Benno Dickhof die destijds erg betrokken was bij de financiën van Liesbeth bracht ons met haar in contact voor de bedrijfsfinanciering. Zodra je daarmee te maken krijgt, moet alles kloppen. De visie van het bedrijf, waarom ik een goede ondernemer zal zijn en welke risico’s er zijn. Daarnaast wil je natuurlijk het beste voorstel op tafel krijgen. Als je dat zelf moet regelen, blijkt dat in de praktijk erg lastig. Je komt namelijk simpelweg moeilijker bij de juiste persoon aan tafel.”

Marie-Louise: “Daar zit de kracht van Henriette. Zij diende de aanvraag in met meteen een goed verhaal. Zij keek naar het complete plaatje en is daarmee naar de kredietverstrekkers gegaan. Zo hoefden wij niet naar 30 mogelijke partijen te gaan, maar heeft zij dat allemaal voor ons gefilterd. Alleen de beste voorstellen kregen wij op tafel. Daarmee nam ze niet alleen heel veel werk uit handen. Door met ons op hetzelfde ‘level’ te praten, werd het allemaal een stuk duidelijker. We spreken elkaar ook nog regelmatig en er komt zeker wel weer een vraag. Of dat nu voor iets kleins of groots is, dat maakt niet uit, ze goa zit’n en nem de tied veur ons!”

Goa zit’n en nem de tied, veurdat de tied oe hef nöm’n!