Koen en Margo Lansink van familiebedrijf Lanko timmerfabriek

De 4e generatie aan het roer

71% van de Nederlandse bedrijven zijn familiebedrijven. Samen zijn ze verantwoordelijk voor een kwart van de omzet van B.V. Nederland. Het aantal familiebedrijven was in 2016 276.900. Een bedrijf zoals LanKo Timmerfabriek uit Deurningen is dus een wezenlijk deel van onze economie en biedt een grote betekenis voor de lokale werkgelegenheid. Het verhaal van Koen Lansink en zijn vrouw Margo is een bijzonder verhaal die we graag willen vertellen.

Het begon allemaal in de zomer van het jaar 1906 toen de overgrootvader (Herman Lansink) van Koen begon als zelfstandig timmerman en metselaar. Deurningen is een hechte gemeenschap waar iedereen elkaar kent. Zo kende iedereen ook Herman Lansink. Al snel had hij genoeg werk, omdat ze hem kenden als een harde werker en een goede vakman. In het jaar 1934 een stuk grond aan het huidige adres gekocht, waar een woning en werkplaats werd gebouwd. Dit werd later doorgezet door opa Gerard Lansink. Daarna is het rond 1975 over genomen door Henk Lansink die tot 2020 in het bedrijf heeft gezeten. Tot op de dag van vandaag is dit de thuisbasis van dit prachtige familiebedrijf.

waar alles mee begon

De betekenis van noaberschap

We zitten gezellig te praten met Koen en zijn vrouw Margo. Koen is dus de kleinzoon van Gerard.

´Ik herinner me de verhalen van vroeger nog heel goed. Over de mensen en gebeurtenissen hier in het dorp en wat we allemaal voor elkaar betekenen. De mensen waren destijds een stuk meer betrokken bij elkaar dan nu. Er is een specifiek verhaal uit de oorlog dat ik mij goed herinner. Iemand uit het dorp was overleden. In die tijd was iedereen arm. De familie moest zelf het hout voor de kist regelen. Mijn opa regelde dan de rest. Al het werk legden ze stil om een kist voor de begrafenis te maken voor de familie. ‘s Nachts stond de kist te drogen bij de kachel, zodat de dag erna de overledene kon worden opgebaard. Hoewel het een verdrietig verhaal is, is het ook een mooi verhaal. Over hoe mensen elkaar helpen in moeilijke tijden.’

‘Ik heb toen wel eens geroepen dat ik ooit mijn eigen bouwbedrijf begin. Toen was ik al ambitieus! In 2002 kreeg ik de kans om als 4e generatie het bedrijf over te nemen. Mijn voorwaarde was wel dat er complete focus op de kozijnen kwam te liggen. Het bouwen wilde ik afstoten. Door ons volledig te richten op kozijnen, konden we betere kwaliteit kozijnen leveren aan aannemers, bouwbedrijven en ZZP’ers in de bouw. Die keuze maakten we in 2004 definitief. Hoewel dat wel betekende dat we mensen moesten ontslaan van het bouwbedrijf. Deze mensen hielpen we zelf aan een nieuwe werkplek elders, waardoor de impact gelukkig niet heel groot was voor hen. Iedereen is op een plek terecht gekomen en daar ben ik heel dankbaar voor.’